വസന്തം 1
പുഞ്ചിരി പൂ വിരിഞ്ഞു നിന് മുഖ വാടിയില്
പഞ്ചമി തിങ്കള് ഉദിച്ചു നിന്നു
ഒരിക്കലും മായാത്ത ഒരു നല് വസന്തമായ്
അരികെ നീ എന്നും നിന്നിരുന്നു
ശാലീനതേ നിന് ചാരുത തേടി ഞാന്
ചാരത്തു വന്നിടും പൂ പതംഗം
കാതരമാമൊരു പൂമുഖ വാടിയില്
തേന് കണ മൊന്നു നുകര്ന്ന് നിന്നു
മഞ്ഞൊഴിഞ്ഞെത്തുന്നീ വസന്തോദയം
മഞ്ഞ കസവുടുത്തെതിരേല്പ്പൂ നിന്റെ-
കുഞ്ഞിളം പൂ മേനി തരളിതമാക്കുന്ന
പൊന്നൊളി പൂമേട തീര്ത്തിടുന്നു എങ്ങും-
0 അഭിപ്രായങ്ങള്:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
ഇതിനായി സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള് [Atom]
<< ഹോം