പുലര്‍കാല പുഷ്പം
പൊന്നുഷസ്സിലോമല്‍ പൂവേ പുഞ്ചിരിച്ചു നില്‍ക്കയോ
ഗന്ധവാഹി നിന്നെ തൊട്ടു മന്ദമായ് തലോടിയൊ
കനക നൂപുരം മൃദുലമേനിയില്‍ കനവുകള്‍ നല്‍കിയോ
കതിരവന്‍ നിന്നിലേകുമെന്നുമീ പൊന്‍ പരാഗ കിരണം
വെണ്‍ തുഷാരമിയലുന്ന ലോലമാം മേനിയില്‍
പൊന്‍ പളുങ്ക് പോല്‍ പുതു പുനല്‍തുള്ളി ആട ചാര്‍ത്തി നിന്നു
കണ്‍കളില്‍ ഏകുമീ നിന്‍ കോമളാംഗ ഭംഗി
കരളിലായ്‌ തൂകി കനവുകള്‍ പൂക്കും ഒരു കിനാവസന്തം
കാറ്റില്‍ ഓളമിളകി നിന്‍ ചേലെഴും നര്‍ത്തനം
കേട്ടു നിന്‍ കാതില്‍ ചാരുഗീതമായ്‌ നേര്‍ത്ത ദലമര്‍മരം
പുഞ്ചിരി പാലുമായ്‌ നീ കൊഞ്ചി ആടി നില്‍പ്പേ
അഞ്ചിതള്‍ മലര്‍ പല്ലവങ്ങള്‍ നിന്‍ തോഴിമാരെന്നപോല്‍
ഓര്‍ത്തിടുന്നു നിന്നെ നീ ഇന്നു കൊഴിയെങ്കിലും
യാത്രികര്‍ക്കായി നല്കിടുന്നുള്ളില്‍ അരിയ ഹര്‍ഷ കുസുമം
ഏകിടുന്നു ദലജം നീ ചാരു ശലഭങ്ങളില്‍
മൂളിയെത്തുന്ന മധുകരന്‍ പോലും നിന്നെയറിയുന്നുവോ
0000 സം പൂജ്യന്‍ 0000 പോസ്റ്റ് ചെയ്തത് @ 6:48 AM
0 അഭിപ്രായങ്ങള്‍:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ [Atom]
<< ഹോം